Jak dotąd, na szczęście, niewiele dzieci zaraziło się koronawirusem, a stan większości z tych, którym się to przydarzyło, nie jest ciężki. Mimo to proces kwarantanny poważnie odbija się na psychice dzieci i zwiększa lęk ich rodziców. Dorośli mogą sądzić, że dzieci nie zauważają wszechobecnych zmian i narastającego napięcia, są one jednak bardzo wyczulone na stres doświadczany przez opiekunów. Najczęściej nie potrafią mówić o swoich lękach i napięciu. Opiekunowie mogą w pewnym stopniu chronić je przed lękiem odczuwanym przez dorosłych, muszą jednak zdawać sobie sprawę, że dzieci są naprawdę przygnębione.
Co zrobić, żeby pomóc dzieciom?
1. Katastrofy, wymuszona izolacja zakłócają codzienną rutynę. Ustanawianie rutyny nowego rodzaju lub przywracanie starej może sprawić, że dzieci poczują się bezpieczne, że będzie "jak zwykle". Wspólna zabawa, lektura lub wspólne śpiewanie piosenek – wszystkie te działania mogą być pomocne.
2. Wsparcie, które dzieci otrzymują od rodziców lub opiekunów, jest bardzo ważne w okresach napięcia i tuż po tym, jak zagrożenie minie. Bywa, że ze względu na ogarniający ich stres rodzice są obecni fizycznie, ale niedostępni emocjonalnie. Warto zapewnić dzieciom kontakt z kimś w dobrej formie emocjonalnej.
3. Wytłumacz dzieciom, dlaczego rzeczywistość się zmieniła. Dzieci mogą tego nie rozumieć (tak jak przyczyn, dla których nie mogą wyjść na zewnątrz lub bawić się z innymi dziećmi). Pomóż dzieciom w sposób adekwatny do ich wieku. Zadbaj, by wyjaśnienia były proste.
4. Zadbaj również o siebie. To bardzo ważne. Nawet jeśli dzieci nie są bezpośrednio narażone na stres, mogą rozpoznać napięcie i zmartwienie u starszych dzieci i dorosłych.
5. Jeśli dzieci przebywają akurat w domu, spróbuj (korzystając z telefonu) zadbać o to, by widywały się innymi dziećmi.
